---

Jest początek lipca a dokładnie czwartek późny wieczór ,rozmowy w moim domu o tym i o niczym i nagle zapada decyzja "JEDZIEMY NA KRÓTKI URLOP" . Odpowiedź na pytanie "Gdzie ?"padła szybciej niż padło owo pytanie -"Na Bagna do Mańka".Plan operacyjny ustalony ,kwatery z Mańkiem w nocy ugadane -bo Maniek jest "czynny" całą dobę ,data wyjazdu ustalona - sobota rano .Nadchodzi sobota ,powiem szczerze ,że noc z piątku na sobotę ciężka do przespania ,ale udało się. Rano sprzęt spakowany ,żona ,syn i pies - bo Maniek jest też pro zwierzący . Wyruszyliśmy w piękny sobotni poranek ,do pokonania 400 km , trasa piękna ,jak zawsze do Mańka ,gorzej jest jak się wraca ,ale powroty należą do mojej żony z wiadomych przyczyn.Pięć godzin i jesteśmy na miejscu.Jest pięknie ,wszyscy szczęśliwi , gospodarze jak zawsze otwarci ,powitania ,zapoznania, obowiązkowe zwilżanie zaschniętego w trasie gardła , cóż można chcieć więcej ? .A i tu okazuje się ,że można .Chcę złowić na twoich bagnach piękną rybę .Na tą chęć Maniek nie jest obojętny ,zwołuje wszystkich wieczorem przy grillu ,celem ustalenia strategii na suma - już mi się podoba . Sumowe ustalenia trochę nas wyczerpały ,poranny wypad z feederami nad Bug celem złowienia żywca nie powiódł się ,bo biało ryb nie chciał współpracować.Uwiesiły się jedynie dwa małe sumki na rosówkę. Z pomocą przy połowie żywca, przyszli nam miejscowi ,którzy zabrali nas w magiczne miejsce ,gdzie japońce łowi się gołymi rękoma .Nie wierzyłem ,że można ,ale okazało się ,że można ,w czwórkę przez pół godziny złapaliśmy rękoma około 40 karasi. Po tej akcji zaopatrzeni w żywce wróciliśmy uzupełnić płyny i przygotować się na nockę.O 22 :00 wyruszyliśmy na sumowe łowy ,wędki uzbrojone ,zestawy rzucone i około 03:00 w nocy jest branie.Po krótkiej walce , kąpieli w Bugu i pomocy Mańka sum jest na brzegu.Okaz piękny ,mordy się cieszą jest bardzo dobrze .Były jeszcze dwie nocki typowo sumowe ,lecz niestety król nie chciał współpracować ,ale był ,denerwował nas waląc ogonem po Ukraińskiej stronie .Złowiłem jeszcze kilka ładnych linów ,szczupaków i karasi ,które feedera zrzucały z podpórki.Wszystko na Mańkowych jamkach.Moja wędkarska żona też może się pochwalić szczupaczkiem z Bugu złowionym na spinning. Gospodarz jak zwykle oprowadzał nas po swoich bagniskach ,tym razem nawet bardzo skrupulatnie pokazywał nam rzadkie okazy robaczków żyjących w jego trawach.Poznaliśmy wspaniałych ludzi :Waldka ,Alka, Jacka,Roberta z rodziną oraz wartościowych i uczynnych miejscowych .Mieliśmy też do czynienia z nową formą wędkarstwa w grupie ,a mianowicie dwóch łowi ,a dwóch błądzi po bagnach . Gdyby nie Maniek jeździliby do wyczerpania paliwa , nie potrafili trafić do wędkujących kolegów i przejechali 120 kilometrów po łące .Nie wszystko jest udokumentowane zdjęciami ,czasami brakowało aparatu ,czasami wszyscy się tak dobrze bawili ,że nikt nie myślał o robieniu zdjęć.Dzięki gościnności gospodarza ,którego większość was zna nie dojechałem na zlot w Zegrzu .Bardzo miło spędzony czas ,na pewno zrobię powtórkę i powiem więcej .Kiedyś marzyły mi się wyjazdy nad Ebro i Pad lecz doszedłem do wniosku ,że nasze wody też mają wielki potencjał i jak mam przejechać 2 tyś kilometrów to wolę jechać 5 razy do Mańka .Polecam wszystkim ,żal było odjeżdżać.

Kilka zdjęć z pobytu.

Powitanie przez gospodarza.


Czytanie wody przed połowami.



Szukanie miejscówki.







Sumowa zasiadka i życiówka 160 cm 25 kg.







Na patrolu .



Maniek szuka chronionych robaczków.



Bratanek Mańka z Szilą,która bardzo przypadła Leonowi do gustu.



Odpoczynek,Robert,Szila i Ja.



Liny łowione do spółki z Robertem(moich w sumie z pięć sztuk) i szczupaczek z jamy .





A następnym razem będą taaaaakieee ryby.